Z28، افسانه تکرار نشدنی کامارو
Z/28 با اسلش و یا بدون اسلش، همیشه منحصر به فردترین مدل شورولت کامارو بوده است. نسخه‌ای از کامارو که از خط شروع تا پایانش، آسفالت را آتش زده است!
کوشا نامی/سرعت پرس– شورولت برای شش نسل، نسخه‌های شگفت‌انگیزی را با مدل کامارو به ما عرض کرد. یک ماسل که در ابتدا قرار بود در خیابان‌ها و پیست با موستانگ روبرو شود اما به فاصله کوتاهی از عرضه، آنقدر محبوب شد که در کنار دوج چلنجر و فورد موستانگ تبدیل به یکی از سمبل‌های خودروسازی آمریکا شد. حالا اما صحبت از این است که تولید این خودروی افسانه‌ای از سال 2024 قطع شود که در چنین صورتی، یکی از ماندگارترین خودروهای آمریکایی به خواب خواهد رفت تا شاید روزی دیگر و با شروعی مجدد به صحنه بازگردد. اگر چنین شود، از زمان عرضه در سال 1967 این دومین بار است که تولید این خودرو متوقف می‌شود اولین وقفه در تولید آن هم به سال 2002 بازمی گردد که قریب 7 سال (از سال 2003 تا 2010) از خط تولید خارج شد. جالب اینجاست که با وجود این وقفه هفت ساله، شورولت کامارو هیچ‌گاه جایگاه خود در میان طرفدارانش را از دست نداد.
در خصوص کامارو یک نکته دیگر را هم نباید فراموش کرد: اینکه هرگز نمی‌توان به کامارو فکر کرد اما حرفی از نسل اول آن به میان نیاورد! نسلی که از نگاه کلکسیونر‌ها با مدل 1969 به کمال رسید. گذشته از این، هنوز هم نسل‌های میانی آن حس نوستالژیک را به طرفداران القا می‌کند اما نسل‌های پنجم و ششم امروزی نیز از حیث عملکرد و استایل، بسیاری‌از علاقه‌مندان به ماسل‌های آمریکایی را غافلگیر کرده‌اند. تریم‌های مختلف کامارو نیز همواره مورد بحث و گفتگوی علاقمندان این مدل شوی بوده است: چه تایپ آنLT، چه سوپر‌اسپرت (SS) و چه Z/28.
ازمیان این‌ها نسخه شاید SS به‌طور سنتی آن قلدر بزرگ به حساب بیاید، اما Z/28 چه در خیابان و چه در پیست، همواره آن خودروی منحصربه‌فرد جاده‌ها بوده است. بد نیست این را هم بدانید که هر دو تریم در پنج نسل از شش نسل جای داشته‌اند. در این میان نسل SS نادیده گرفته شد، Z/28 بعد از نسل پنجم وجود نداشت و در نسل چهارم نیز تریم‌ها تاحدودی با هم ترکیب شدند.
اولین Z28
کامارو Z/28 1967 یک خودروی مسابقه‌ای بود که برای مقابله با رقبا در سری مسابقات SCCA Trans-Am ساخته شده بود. خودرویی که چیزهای زیادی برای عشق ورزدیدن داشت. یک نشان منحصر به فرد، نوارهای پهن روی بدنه و تیپ عضلانی که آن را تبدیل به یک مدل انحصاری کرده بود. نسل اول کامارو با سیستم تعلیق عقب مستقل آزمایش شد، اما نهایتا یک خودرو با سیستم تعلیق سنگین F41 باقی ماند، دارای ترمزهای دیسکی جلو ارتقا یافته و سیستم خنک‌کننده پلنوم القایی بود، گیربکسش یک جعبه دنده چهار سرعته دستی Muncie M21 بود و بالاخره پیشرانه‌اش یک موتور بلوک کوچک 302 توسعه یافته بین موتورهای 283 و 327 اینچی بود که مطابق با قوانین SCCA به روی آن نصب شده بود.
نسل اول Z28 با چهره‌ای جذاب
هرچندکه برای این موتور به طور رسمی 290 اسب‌بخار قدرت اعلام شده بود اما به‌طور واقعی 375 اسب بخار قدرت داشت! این نیرو از یک گستره 3500 تا 6500 دور در دقیقه‌ای در زیر پای راننده قرار داشت اما همچنان تا 7000 دور هم می‌توانست بالا بیاید. این اعداد و ارقام شاید برای خیابان عالی نبود و راننده مجبور بود یا موتور را دائماً دورهای بالا نگاه دارد و یا دنده را پایین بیاورد، اما عملا برای مسابقات جاده‌ای عالی بود. این خودرو تا 1969(آخرین سال از نسل اول) با تغییرات و سرهم‌بندی‌های مداوم، به پیشرفت‌های خود ادامه داد. به احتمال زیاد نام موستانگ باس 302 فورد را شنیده‌اید، اما شاید متوجه نشده باشید کهChevy هم موتور 302 خود را داشته است. بسته Z/28 با کد داخلی “یوزپلنگ” به یک افسانه فوری تبدیل شد.
این کلاسیک‌های آمریکایی در کشور ما قیمتی بسیار بالا دارند
دور دوم با Z/28
با نسل دوم کامارو Z/28 1970 و کوروت، موتور LT1 350 اینچ مکعبی V-8 با قدرت 360 اسب‌بخار و گشتاور 370 پوند فوت معرفی شد. ضمن اینکه این بار مالک می‌توانست آن را با یک گیربکس اتوماتیک سه سرعته هم داشته باشد. در ظاهر خودرو، علاوه بر تغییر چهره کامل، اسپویلر جلو و هواکش روی کاپوت مدل قبلی در این نسل از بین رفته بود. این ماشین در عرض 5.8 ثانیه از صفر به شصت مایل می‌رسید. تا سال 1973 هیچ سیستم تهویه مطبوعی برای آن ارائه نمی‌شد، اما آن سال‌ها بهترین زمان برای گرفتن یک Z/28 بود. پیشرانه بلوک بزرگ بعد از سال 1972 نه تنها در دسترس نبود، بلکه حتی گزینه انتخابی Z/28 هم نبود.
در سال 1973 قدرت آن در Z/28 به 245 اسب بخار کاهش یافت و این امکان وجود داشت که مانند نسل اول بتوانید یک جعبه دنده چهار Muncie را بر روی آن استفاده کنید. اگرچه نسل دوم کامارو –که برای ما بسیار خاطره انگیر است- 12 سال دوام آورد، اما کاهش قدرت Z/28 نقطه ضمعفی برای آن به حساب می‌آمد که آن در پسِ نسل اول قرار می‌داد.
سومین نسل، تنبلی که ما ندیدیم
نسل سوم کامارو از سال 1982 تا 1992 به مدت یک دهه همچنان گرفتار مقررات خفه کننده انتشار گازهای گلخانه‌ای بود -که قدرت را از نسل دوم هم ربوده بود. در این سال Z28 هم به عنوان خودروی سال نشریه موتور‌ترندز معرفی شد. این خودرو به یک موتور5.0 لیتری 4 کاربرات مجهز شده بود که البته خریداران می توانستند آن را با سیستم تزریق سوخت دوقلو LU5 سفارش دهند. موتور Z جدید زیر یک کاپوت فایبرگلاس قرار داشت در سال‌های بعدی نسل III با موتور L69 H.O عرضه شد که 190 اسب بخار قدرت داشت
Z28 مدل 1982(به عدم وجود اسلش توجه کنید) صفر تا شصت مایل را در 9.4 ثانیه می‌زد، در 17.10 ثانیه با سرعت 80 مایل در ساعت (130 کیلومتر در ساعت)400 متر رو می‌زد و به 149 فوت مسافت برای توقف از سرعت 100 کیلومتر نیاز داشت. Z28 نسل سوم علی‌رغم همه این اعداد و ارقام ناامیدکننده یکی از تریم‌های پرطرفدار Z28 بود و به همین دلیل هم در سال 1985 بسته معروف IROC-Z برای آن عرضه شد که در آن هم عملکرد و هم ظاهر ارتقا یافته بودند.
این واژه (IROC-Z) مخفف سری “مسابقه بین المللی قهرمانان” “International Race Of Champions” بود که درواقع در سال 1988، جایگزین Z28 شد. در این سال پکیج 1LE نیز معرفی شد که سیستم تعلیق کامل مسابقه‌ای، خنک کننده و به‌روز‌رسانی حالت رانندگی برای عبور از پیچ‌ها می‌شد. پس از اینکه شورولت قرارداد خود را با سری مسابقه تمدید نکرد، Z28 تا سال 1991 به میدان بازنگشت،
نسل سوم یک برای کامارو و نسخه Z28 یک تحول اساسی به شمار می‌آمد. طراحی یکپارچه داشت، سبک وزن بود، تعلیق آن تغییر یافته بود و سبک و استایل متفاوت دهه 80 را داشت که از دید بسیاری از کارشناسان خودرو دوره تحول صنعت خودروسازی در گذر از سنت به مدرنیسم به حساب می‌آید.
Z28 SS
چهارمین دگرگونی
سال 1993 سرآغاز ژنرال نسل چهارم بود. Z28 (دوباره بدون اسلش) در نسل چهارم با تکیه به عملکرد نسل‌های قبلی خود مجددا بازگشت، اما این بار به جای داشتن ارتباط با IROC، در سال 1996 با تریم SS جفت شد. در این مدل می‌توانستید یک جعبه دنده دستی شش سرعته را در اختیار داشته باشید که جایگزین چهار و پنج سرعته‌های مدل‌های قبلی شده بود. ضمن اینکه یک گیربکس چهار سرعته اتوماتیک با اوردایو اختیاری نیز برای آن در دسترس بود. برای این نسل همچنین بسته1LE عرضه شد که شامل فنرهای سفت‌تر، ترمزهای کوروت و میله‌های پیچشی (در تعلیق) می‌شد. پیشرانه این Z28 یک موتور LT1 350 اینچی بود که از کوروت به عاریه گرفته شده بود که 275 اسب قدرت داشت.
با این حال، در سال 1996، Z28 LT1 285 اسب بخار قدرت داشت. نکته دیگر در مورد این مدل، این بود که SLP یک Z28 SS را با کاپوت اسکوپی به گونه‌ای مهندسی کرده بود که 305 اسب بخار نیرو تولید می‌کرد. موتورهای افسانه‌ای LS نیز در این نسل متولد شدند و در سال 1998 LS1 برای کامارو در دسترس قرار گرفت. با همه این حرف‌ها تلاش برای سبک ترکیبی آمریکایی/اروپایی چندان مورد استقبال مصرف کنندگان آمریکایی قرار نگرفت و با کاهش تولید این مدل، جنرال موتورز خط تولید کامارو را در سال 2002 متوقف کرد.
پرقدرت‌ترین Z28
کامارو همانطور که قبل‌تر هم گفته شد، در سال 2010 پس از عرضه یک خودروی مفهومی بسیار هیجان انگیز (2006) و با معرفی Bumblebee SS در فیلم Transformers (سال 2007) مجددا به میدان بازگشت. در سال 2014، این مدل تغییر کرد و با آن Z/28 را برگرداند (اسلش به دلایل خوبی گنجانده شده است). این خودرو به یک موتور 7.0 لیتری، تنها شش سرعته دستی و سیستم تعلیق مسیر سفت مجهز بود. با موتور 7.0 لیتری V8 505 اسب بخاری، عاشقان کامارو به وجد آمده بودند. قدرت همراه با وسایل الکترونیکی مدرن و سیستم تعلیق پیشرفته این نسل جدید را برای رانندگی لذت بخش کرده است.
البته نصب تهویه مطبوع در آن اختیاری بود! استریو اصلی فقط یک بلندگو داشت و حتی مواد حذف کننده صدا (اکوستیک) نیز حذف شده بود و Z/28 به واسطه این تغییرات، چند صد پوند سبک‌تر از کامارو معمولی شده بود. این نسل پنجم بر اساس مدل 1969 طراحی شده بود و حتی چراغ های عقب LED یا چراغ‌های جلو HID را نداشت. با این حال، در سال 2014 استاندارد صندلی‌های مسابقه‌ای Recaro را داشت و خودرو کاملا راننده محور بود.
اسپلیتر جلویی پایین و پهن بود و به اندازه‌ای تیز به نظر می‌رسید که اگر از کنار آن رد می‌شدید، مچ پا را می‌برید! پیشرانه آن نیز یک موتور LS7 V-8 تنفس طبیعی 505 اسب بخاری بود که 481 پوند فوت گشتاور تولید می‌کرد. نیرو و گشتاوری که صفر تا 96 کیلومتر 4.5 ثانیه‌ای آن خوب بود. ترمزهای کربن سرامیکی انحصاری این Z/28، خودرو را تنها در 103 فوت پس از آن سرعت 60 مایل در ساعت متوقف کرده و که هنوز هم اعداد و ارقامی کاملا قابل توجه هستند.
در نسل ششم، جنرال موتورز به بهبود و اصلاح سبک بدنه و گزینه های عملکرد Gen 6 Camaros ادامه داد. جنرال موتورز اکنون روی خطوط عملکرد ZL1 تمرکز کرده است. این 6.2 لیتری V8 با قدرت 650 اسب بخار کارخانه، آن را به یکی از رقبای اصلی بازار احیا شده خودروهای عضلانی آمریکا تبدیل می‌کند
این خودرو “در دنیای مه آلود بین یک کوپه قانونی خیابانی و ماشین کاملا مسابقه‌ای سیر می‌کند. LS7 دارای یک خط قرمز 7000 دور در دقیقه است که همراه با دیگر ویژگی‌ها، به Z/28 اجازه داد تا در زمان 7:37.47 در نوربرگ رینگ یک دور بزند.
Z/28 با هود روی کاپوت، اسپویلر، گلگیرهای بادکرده، موتور LS7 و گیربکس Tremec یک قاتل به تمام معنا است که البته متأسفانه، اینطور به نظر می‌رسد که دیگر قرار نیست به خیابان‌ها بیاید!
