در سال 1954 مکسهافمن که واردکننده اصلی بامو به بازار آمریکای شمالی بود گزارشی آماده کرد مبنی بر اینکه تقاضا برای کوپههای روباز در این منطقه رو به افزایش است و یک شکاف بزرگ میان رده کوپههای ارزان قیمت مثل مدلهای MG و تریموف و رده کوپههای گرانقیمت مثل مرسدس 300SL و جگوار XK140 وجود دارد. مدیران بامو نیز بهسرعت دست بهکار شدند و پس از دو سال کوپه روباز 507 را با طراحی آلبرت ون گرتز Albert Von Goertz تولید نمودند. از دیگر طرحهای به یادماندنی این طراح بزرگ میتوان به تویوتا 2000 جیتی نیز اشاره نمود.
اما این محصول علاوه بر طراحی زیبا هر آنچه را که مهندسان بامو انتظارش
را داشتند، پوشش میداد به جز فاکتور قیمت. بدنه آلومینیومی آن از انحناهای زیبایی
برخوردار بود و جلوپنجره قلوهای شکل بزرگ و درپوش موتور کشیده تصویری چشم نواز از
خودرو ارائه میکرد.
یک موتور V8 به حجم 3200 سیسی برای این خودرو درنظر گرفته شده بود که از دو کاربراتور ساخت زنیت سود میبرد و معادل 150 اسببخار قدرت داشت. یک گیربکس 4 سرعته دستی ZF هم وظیفه انتقال نیرو را برعهده داشت. صفر تا صد این خودرو 10.1 ثانیه و بیشینه سرعت آن 195 کیلومتر در ساعت اعلام شد تا خودرو کاملا آماده برای پرکردن شکلاف موجود در کلاس کوپه روبازهای متوسط باشد. برنامه طولانی مدت عرضه این خودرو شامل تولید 5 هزار دستگاه خودرو سالانه با قیمت 5هزار دلار بود اما قیمت تمام شده آن در نهایت رقم 29950 دویچه مارک (معادل 10500 دلار) را نشان میداد.
اگرچه در آن سالها افراد
مشهوری همانند الویسپریسلی و جان سورتیس (قهرمان موتورسواری جهان در سال 1956 در
کلاس 500 سیسی با تیم MV Agusta) از
خریداران این خودرو بودند اما با توجه به قیمت بالا و عدم استقبال عموم مشتریان از
بامو 507 فقط 252 دستگاه از این خودرو
تولید گشت تا در نهایت پرونده این پروژه جاهطلبانه با ضرر 15 میلیون مارکی بسته
شود، پرونده ای که بامو را حتي تا مرز ورشکستگی پیش برد.
حالا سالها از داستان بامو
507 گذشته است و وقتی با دید امروزی
به خودرو مینگریم چیزی جز یک طرح کلاسیک، فوقالعاده جذاب، زیبا و دوست داشتنی
نمیبینیم. آنقدر دوستداشتنی که برنی اکلستون میلیاردر انگلیسی و مالک حقوقی
مسابقات فرمولیک 900 هزار پوند برای خرید یک دستگاه از این خودرو هزینه میکند.
در سال 2014 نیز یک بامو 507 به
قیمت باورنکردنی 2.4 میلیون دلار به فروش رسید. ناگفته نماند که مدلهای موفق Z3 و Z4 هم بر اساس طرح اولیه همین 507 شکل گرفتهاند. شاید اگر مکس هافمن و مدیران دهه 50 بامو هنوز
زنده بودند به جز خندهای تلخ هیچ عکسالعملی در برابر این اخبار نداشتند.